Dom Hans van der Laan (rođen 29. 12. 1904. u Leidenu, umro 19. 8. 1991. u Mamelisu, provincija Limburg). Jedna od vodećih figura Boške škole (nazvane po gradu Boschu). Rođen je u obitelji arhitekata (arhitekti su mu bili otac i dva brata) i od rane se dobi zanimao za arhitekturu. Studij arhitekture upisao je Tehničkom sveučilištu u Delftu. No od neposredne funkcionalnosti zgrada znatno ga je više zanimao univerzalni jezik arhitektonskih oblika prispodobiv provjerenom jeziku prirodnog, biološkog rasta. Napustio je studij, ušao u benediktinski red te je sljedećih šezdeset godina svojega života posvetio redovništvu i arhitekturi. Razvio je teoriju o proporcionalnim omjerima gradnje i uveo tzv. »plastični broj« ψ (psi), trodimenzionalno predočenje zlatnog reza. Kao arhitekt-redovnik relativno je malo gradio, više pisao, a vrlo mnogo razmišljao o temeljnim pitanjima arhitekture.

Najpoznatiji njegovi projekti su crkva i kripta u Opatiji sv. Benedikta u Vaalsu, no projektirao je još dvadesetak građevina u nekoliko zemalja, uglavnom samostane, kapele i kuće. Za projekt samostanske knjižnice i galerije dobio je 1989. Nagradu za arhitekturu provincije Limburg.

Objavio je knjige Het Plastische Getal (Plastični broj), De Architectonische Ruimte(Arhitektonski prostor), Het Vormenspel der Liturgie (Igra oblika u liturgiji),Architectuur – Modellen en Meubels (Arhitektura – modeli i pokućstvo) i esejInstruments of Order (Instrumenti reda).